İçindekiler:
Ebeveyn olduğumda, istediğim tüm eylemlere gidememekle şartlara girmek zorunda kaldım. Çocuklarımı sosyal adalet eylemlerine götürürken, her gece yatak saatlerini geri alamam. Bu sadece ebeveynlik gerçeği. Aynı zamanda farkına vardığım şey, ebeveynliğin bir aktivizm biçimi olabileceğidir. Gelecek nesli, onlara vereceğimiz dünyayı ele geçirecek insanları yetiştiriyorum. Bu yüzden ebeveynliğin sosyal bir adalet eylemi olmasının birkaç nedeni var.
İsterseniz, diğer tüm insanların temel insan haklarına inanan insanların yer aldığı bir dünya düşünün. Bu hayali dünya, sizin veya komşunuzun haklarının veya yaşamlarının neden önemli olduğunu açıklamak zorunda olmadığınız bir dünyadır. Hepimiz sadece yukarıda belirtilenleri sağduyu olarak bilir ve kabul ederiz. Seni bilmiyorum, ama burası yaşamak istediğim bir dünya. Bu, çocuklarımın yaşamasını istediğim bir dünya. Sosyal adalet eylemleri ve yürüyüşleri için ortaya çıktığımda ortaya çıktığım dünya. ve temel sosyal adalet kavramını daha da ileri götürecek olan diğer faaliyetlere katılmak.
Bu, ebeveynler olarak, çocuklarımızı ebeveyn olarak seçtiğimiz yolla yaratabileceğimiz bir dünya. Çünkü, yüzeyde çok açık olmasa da, ebeveynlik sosyal adalet eylemidir. İşte nedeni:
Çünkü Kalpleri Ve Zihinleri Değiştiriyoruz
Kaçımız feminizmin “kadın meselesi” olduğundan bıktık! Feministlerin erkeklerden nefret etmediği yönündeki savımızı kanıtlamamız gereken kaç kez oldu? Herkesin gerçekte olduğu gibi olabileceği bir dünya için, tüm dostlarımıza saygı ve şefkatle savaşıyoruz. Yıkıcı ve oksimoronik olan beyaz feminizmden bahsetmiyorum. Gerçek feminizm hakkında konuşuyorum. Gerçek feminizm kesişimseldir veya feminizm değildir.
Çocuklarım kesişen feminizm ile büyüdü. Misogyny ve transmisogyny kelimelerini bilirler, tıpkı kabadayı ve kasten bildikleri gibi. Otistik transseksüel kızımın nefret hakkında bir şeyler öğrenip öğrenmemesi konusunda bir seçeneği yok. Sadece 7 yaşında ve halka açık alanlarda nasıl güvenli olacağını öğretmeliyiz. Bu yüzden onu güvensiz yapan nefreti bilmesi gerekir.
Bir ebeveyn olarak, yalnızca baskı kurbanlarına, onları baskı altına alan sistemler hakkında öğretmenin adaletsizliğini görüyorum. Eşim ve ben de sarhoş oğlumuza bu şeyleri öğretmeyi bir noktaya getiriyoruz. Beyaz bir adam olarak, bu yerleşik ayrıcalık ve baskı sistemlerini değiştirme konusunda çok daha fazla gücü olacak. Erkeklere, kadın düşmanı ve bulaşıcılığa son vermekten sorumlu olduklarını öğretmek, onlara çok genç yaşta çok fazla bilgi vermemektedir. İnsanlar kızlarına ne giyeceklerini, nasıl davranacaklarını, “mağdur olmaktan kaçınmak” için ne söyleyeceklerini öğrettiklerinde kimse soru sormaz. Kızlarımıza bu şeyleri öğretmeyi bırakmak için, oğullarımıza öğretmeye başlamamız gerekir.
Çünkü Hepimiz Bu Beraberiz
Hiçbirimiz buradan canlı çıkamadık. Hiçbirimizin burada bulunma, diğerlerinden daha fazla hakkı yoktur. Başkaları baskı altında olduğunda hiçbirimiz özgür değiliz. Geleneksel olarak çocuklarımıza öğrettiğimiz değerlerin tümü bir insan hakları savunucusu olmakla aynı doğrultuda. Kendin için gör:
- Başkalarına yaptığınız gibi yapın;
- Nazik ol;
- Saygılı ol;
- Dürüst ol;
- Senden daha azına sahip olanlara dikkat et;
- Vurmayın ya da şiddetli davranmayın;
- Diğer insanlara zarar vermek uygun değildir ve kazara yaparsanız özür dileriz;
- Pay;
- Tecavüz etme;
- Cinayet yapmayın;
- Aldatma, yalan söyleme veya çalma.
Devam edebilirim. Ama fikri anladın. Çocuklarımıza bu şeyleri öğretmek her zaman önemli olmuştur. Kamu ofisinde vahşice açık bir şekilde tüm bu değerlere karşı çıkan birileri olduğunda, çocuklarımızın doğru mesajları öğrenmelerini sağlamak daha da önemlidir. Daha fazla nefret mesajı yok.
Direniş Boşuna Değil Çünkü
Çocuklarımıza hayattan zevk almayı ve mutlu olmayı öğretirken, aynı anda doğru olanı için savaşırken, yürümemiz gereken iyi bir denge var. Bunu kendim yapmak konusunda kusurluyum, ama kusurumda bile, çocuklarımın böyle yaşadığımıza dair öğretmeye devam etmesi şart.
Evet, olumlu düşünüyoruz. Evet, içimizdeki neşeyi ve barışı geliştiriyoruz. Bununla birlikte, aynı zamanda, kolektif topluluğumuzdaki neşeyi ve barışı da aktif olarak geliştirmediğimiz sürece, hepsi ikiyüzlü hissediyor. Çocuklarıma öğretebileceğim en önemli ders bu. Bu sosyal adalet ebeveynliğidir.
